Op 25 september 1998 vond de première plaats van Diepe Wildernis in De IJsbreker in Amsterdam. De voorstelling, van het Utrechtse Rosa Ensemble en August Willemsen, is gebaseerd op het boek Grande sertão: veredas (‘Diepe wildernis: de wegen’) van de Braziliaanse schrijver João Guimarães Rosa (1908-1967), een van de grootste vernieuwers van de Zuid-Amerikaanse literatuur. Het Rosa Ensemble ontleent zijn naam aan de Braziliaanse schrijver
Nu, mei 2007, viert het Rosa Ensemble het 50-jarig bestaan van het boek en het 10-jarig bestaan van het ensemble door een volkomen nieuwe, verlengde, versie van de voorstelling uit te brengen op CD. De klank van het ensemble is in tien jaar getransformeerd tot een elektro/akoestische speeltuin die het verhaal en de muziek een extra dimensie geven

Het boek
Diepe Wildernis: de wegen (Meulenhoff, Amsterdam 2007, ISBN 978902907898) van João Guimarães Rosa, wordt beschouwd als hét meesterwerk van de moderne Braziliaanse literatuur. Het boek is, door de vele niveaus waarop men het kan lezen, in feite onclassificeerbaar. Men kan het zien als een epos, als een grootse metafoor voor het leven op aarde, bepaald door thema’s als liefde, dood, tijd, de strijd tussen goed en kwaad, waarin de mens al struikelend zijn weg zoekt. Of men kan het beschouwen, zoals Rosa zelf deed, als een spannende avonturenroman. Welke betekenis je er ook aan geeft, met zijn verblindende rijkdom aan taal en thema’s is Diepe Wildernis: de wegen een verbluffend boek, onuitputtelijk als de werkelijkheid zelf.

Het verhaal, zoals u het te horen krijgt aan de hand van de muziek en de gekozen tekstfragmenten bij de voornaamste personages en de episoden van het boek, loopt als volgt: De oude grootgrondbezitter Riobaldo, de ik-persoon van de geschiedenis, vertelt van zijn verleden als bandiet (jagunço), zich afspelend in de binnenlanden van Brazilië (de sertão). Hij begint met enkele jeugdherinneringen: zijn eerste ontmoeting met de jagunço’s, in het bijzonder met de paarden van de bende, die grote indruk op hem maken, en zijn eerste ontmoeting met een geheimzinnige jongen, Diadorim, die later de vriend van zijn leven zou worden, de zoon van de legendarische bendeleider Joca Ramiro. Riobaldo’s grote dilemma, waar hij het hele boek door op terugkomt, is het bestaan of niet-bestaan van de Duivel - en dit is des te klemmender omdat een van de bendeleden, Hermógenes, de incarnatie is van het kwaad. Nadat Joca Ramiro, de vader van Diadorim, door Hermógenes in een hinderlaag is gedood, is een grote opdracht van Diadorim en Riobaldo de dood van Jaco Ramiro te wreken. In een gruwelijke episode, misschien wel het hoogtepunt van het boek, wordt verhaald van de slachtpartij die de mannen van Hermógenes aanrichten onder de paarden van Riobaldo en de zijnen. Hierna neemt Riobaldo het besluit om een pact met de Duivel te sluiten om Hermógenes te kunnen bestrijden. Na vele omzwervingen door de sertão wordt tenslotte in het gehucht Paredão de strijd beslecht en vindt het verhaal zijn ontknoping in een lijf-aan-lijf gevecht tussen Diadorim en Hermógenes.